…en dat moet zo blijven! Dat lukt ons niet meer zonder financiële steun van lezers en luisteraars. Nu ons voortbestaan na ruim 20 jaar op het spel staat vragen we je om hulp. In een kunstenveld waar voor schrijvende en reflecterende media (nog) geen structurele subsidie bestaat, wil Mister Motley* kunst en leven aan elkaar blijven knopen – voor iedereen. Het is er op of eronder – doe je ook mee?
Help Motley* gratis te houden voor iedereen!
*In 2023-2024 publiceerden we 312 nieuwe artikelen van 97 verschillende auteurs, van wie er 18 onder begeleiding debuteerden, bijna 100 podcastafleveringen, 17 langlopende samenwerkingen, een lessenreeks, zaalprogramma en online events. Het archief bevat meer dan 3.500 artikelen, interviews en podcasts, vrij toegankelijk.
Linda Selena Boos ontmoet Buhlebezwe Siwani in het Amsterdamse Westerpark, een plek waar Buhlebezwe spiritueel kan aarden. ‘Voor mij resoneert beeldende kunst op een diep niveau met het spirituele veld. Want door te verbeelden en te visualiseren waar wij in geloven kan kennis worden overgedragen.’
Nadia de Vries schreef een tekst naar aanleiding van het panelgesprek tijdens It’s Ok … in de Oude Kerk Amsterdam met de titel ‘What Have You Done For Me Lately?’ waaraan Amal Alhaag, Sabrine Ingabire, Rutger Esajas en Sénami Awunou deelnamen. Tijdens dit gesprek deelden zij hun ervaringen met, en observaties over het inclusiviteitsbeleid van de Nederlandse kunst- en cultuursector, in hun hoedanigheid als makers van kleur. De centrale vraag hierbij was: hoe kom je als maker los van witte waardesystemen? En hoe word je financieel zelfredzaam als je het bureaucratische machtsspel niet meespeelt, of niet wílt meespelen?
Deze week is Madelon Hooykaas te gast bij Kunst is Lang. Madelon behoort, als onderdeel van een kunstenaarsduo met de in 2004 overleden Elsa Stansfield, tot de video-pioniers van de vorige eeuw. Maar ook voor en na hun samenwerking maakte Madelon vele foto- en videowerken, waaruit een grote interesse in spiritualiteit en de natuur blijkt. Zo werd ze als eerste westerse vrouwelijke fotograaf binnengelaten in een Japans zenklooster en filmt ze overal ter wereld patronen en bewegingen in de natuur die haar opvallen.
Ruben Jacobs toog naar Ruigoord om De Oase van Verwondering te beleven, en vroeg zich af of er nog wel ruimte is voor onbevangen verwondering in deze apocalyptische tijden. Hij gaat een verbinding aan met kunstwerken van Four Siblings, Ambassade van de Noordzee en Bryony Dunne. ‘Zonder zintuigelijke waarneming blijft de ecologische crisis abstract en een (hernieuwde) verbinding tot de aarde onmogelijk. We zijn en blijven uiteindelijk, ondanks al onze technologische snufjes, lijfelijke wezens, net als de rest van het dierenrijk.’
Jans Muskee toont de morele gevoeligheden van onze tijd en beeldt het menselijk lichaam zo af dat iedere provocatie wordt geneutraliseerd. Zo zien we eruit, gekleed of ongekleed. ‘Stel je eens voor dat onze huid transparant was,’ zegt Muskee. ‘Dan zouden onze organen zichtbaar zijn en zouden die in de kunst bepalend zijn voor de weergave van de mens. Nu is dat onze naaktheid. Onze huid verbergt ons al.’ Alex de Vries ging bij hem op atelierbezoek.
Samen met Auke Hulst bezoekt Carmen van Bruggen het Tschumipaviljoen in Groningen. Daar roept A House to Inherit: Postcards From the Future van Olivia D’Cruz en Marina Sulima vragen op over tijdreizen, de Apocalyps, klassieke denkfouten over de toekomst en welke rol er is weggelegd voor kunst als het gaat om het kunnen voorstellen van een alternatieve toekomst.
For her last interview in this series, Rita Ouédraogo spoke with Yolande Zola Zoli van der Heide. Van der Heide is exhibition curator at Van Abbemuseum in Eindhoven. Her interests lie in diverse intersecting perspectives – institutional, trans-local, feminist, queer, intersectional, and modes that decentre the oppressor in practices of freedom and liberation – to influence art institutional practices. ‘Museum gallery spaces, white cube spaces have so much authority, but it’s all constructed and made by people. So we can shift and change it when it doesn’t serve us.’
Voor haar laatste interview binnen de reeks ‘Hoe hoog zijn de muren?’ gaat Rita Ouédraogo in gesprek met Yolande Zola Zoli van der Heide, conservator tentoonstellingen bij het Van Abbemuseum. Zij interesseert zich voor intersectionele perspectieven, trans-lokale, feministische, intersectionele en queer praktijken, en ze beïnvloedt kunstinstituten door onderdrukkende praktijken te decentraliseren. ‘Museumzalen en white cube ruimtes hebben zoveel autoriteit, maar het is allemaal door mensen bedacht en gemaakt, dus we kunnen het aanpassen en veranderen als het ons niet dient. ‘
Deze week is Janne Schimmel te gast bij Kunst is Lang. Janne trekt de onderdelen van oude spelcomputers uit elkaar, en ontwerpt er sculpturen omheen. Door toevoegingen van tin, aluminium, keramiek en her en der een edelsteen, ontstaat er iets dat het midden houdt tussen sieraad, behuizing en skelet. Zijn sculpturen draaien om de verbintenis die we aangaan met de digitale wereld en vormen een reactie op het het hypergeproduceerde, onpersoonlijke en efficiënte dat de technische industrie wil uitstralen.
Samen met studenten, kunstenaars, schrijvers, wetenschappers en denkers verbinden Mister Motley en ArtEZ Studium Generale het concept tijd onder meer aan arbeid en ecologie. In diverse publicaties gaan we op zoek naar ontmoeting en verbinding, aandacht en aanwezigheid: naar tijd als ingrediënt. Vandaag delen we een essay van Barbara Collé over de tijd van kleur.
In de rubriek Gevonden voorwerpen lichten Motley-auteurs een kunstwerk toe dat zij recent zijn tegenkomen. Een werk dat opvalt door zijn uitbundige verschijning of juist verrast door zijn subtiliteit. Vandaag schrijft Laure van den Hout over Pushing a wave, part IV (Tabula Rasa) van Thijs Ebbe Fokkens.
Het Resort vroeg drie kunstenaars te verblijven in zwaar door de aardbevingen getroffen Slochteren voor een residentieproject. De kunstwerken die dat opleverde zijn nu te zien in Greenfields / Subsurface: een tentoonstelling als wandelroute op het Kultuureiland in Siddeburen. Carmen van Bruggen bezocht de kunstwerken en reflecteert op wat zowel letterlijk als figuurlijk onder de oppervlakte speelt: gas, bevingen en politieke taalspelletjes.
Kunstenaar pietsjanke fokkema schrijft elke paar maanden een brief aan het oudste museum van Nederland: Teylers Museum. Haar zesde brief is gericht aan tekenaar en schilder Wybrand Hendriks. Hendriks was kastelein van de Teylers Stichting, wat betekende dat hij in het Fundatiehuis woonde en de kunstcollectie beheerde. Hij werd als niet-Haarlemmer, uit 9 kandidaten voor die positie gekozen. Wellicht omdat Hendrik’s zachtaardige karakter tegenwicht kon bieden aan het temperament van Martinus van Marum, de eerste museumdirecteur van Teylers Museum.
Ook adverteren op mistermotley.nl? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl