…en dat moet zo blijven! Dat lukt ons niet meer zonder financiële steun van lezers en luisteraars. Nu ons voortbestaan na ruim 20 jaar op het spel staat vragen we je om hulp. In een kunstenveld waar voor schrijvende en reflecterende media (nog) geen structurele subsidie bestaat, wil Mister Motley* kunst en leven aan elkaar blijven knopen – voor iedereen. Het is er op of eronder – doe je ook mee?
Help Motley* gratis te houden voor iedereen!
*In 2023-2024 publiceerden we 312 nieuwe artikelen van 97 verschillende auteurs, van wie er 18 onder begeleiding debuteerden, bijna 100 podcastafleveringen, 17 langlopende samenwerkingen, een lessenreeks, zaalprogramma en online events. Het archief bevat meer dan 3.500 artikelen, interviews en podcasts, vrij toegankelijk.
Deze week is Mirre Yayla Séur te gast bij Kunst is Lang. Haar werken beginnen vaak met de interesse in een materiaal dat van gedaante verwisselt: ijzerdeeltjes in het smeltwater van gletsjers die in de Gelderse bodem ijzererts vormen, vezels uit een agaveplant die na een brute afmatting tot sierlijke draden worden gekamd en verweven, of bacteriën die op ijzer leven en als pigment voor verf kunnen dienen.
Kunstenaar Dineke Blom ontdekte een onverwachte verwantschap tussen de 20e eeuwse abstracte werken van kunstenaars uit de Afrikaanse diaspora en 17e eeuwse werken van Pieter de Hooch, Gabriël Metsu en Rembrandt. Wat deze werken aan elkaar verbindt is hun open-ended karakter. ‘Ze roepen bij mij tegengestelde emoties op: van thuisvoelen én niet-thuisvoelen, belonging en belonging nowhere, vertrouwen en ontregeling. Juist hun meerduidigheid vind ik genereus.’
Op initiatief van kunstenaar Jeanne van Heeswijk kwamen deze zomer bewoners, denkers, makers en activisten bijeen in de Oude Kerk, om daar met elkaar in gesprek te gaan over actuele sociaal-maatschappelijke vraagstukken en zo de kerk weer haar rol als huiskamer van Amsterdam terug te geven. Mister Motley neemt deel aan It’s OK… commoning uncertainties om het collectieve denkproces in de Oude Kerk te delen met de buitenwacht. Onze redactie luistert, reflecteert en geeft het proces weer vanuit hun eigen perspectief en vorm. De verhalen die hieruit voortvloeien worden gedurende de manifestatie gedeeld. Vandaag herpubliceren een interview uit 2019, een interview van Milo Vermeire met architect Arna Mačkić over gentrificatie en hoe architectuur kan bijdragen aan een inclusieve stad.
Samen met filosoof Ronald Hünneman kijkt Carmen van Bruggen naar het werk van Olga Wiese in Museum De Buitenplaats. In de stad Groningen is Wiese een fenomeen – al ruim zestig jaar maakt ze olieverfschilderijen en wandschilderingen in groot formaat van fantasierijke taferelen – maar buiten Noord-Nederland is Wiese nauwelijks bekend. Ook Hünneman kent haar werk niet. Daar moet verandering in komen.
In tien hoofdstukjes en elf illustraties reflecteert Sterre Boerkamp op onze relatie tot dieren. Specifieker: haar eigen relatie tot kippen. In de lente besluit ze haar kip Luis haar eieren te laten uitbroeden. Als blijkt dat twee van de drie kuikens haantjes zijn en de onderlinge sfeer er onder te lijden heeft, wendt Sterre zich tot de filosofie en de kunst. Is de natuur een podium geworden, waarop dieren een rol spelen voor ons vermaak?
Deze week is Maarten Baas te gast bij Kunst is Lang. Ontwerper/kunstenaar Maarten Baas werd wereldberoemd met zijn zwart geblakerde meubelen, en later gingen ook zijn klokken waarin mensen de wijzers tekenen, of in de vorm van stof bij elkaar vegen, de hele wereld over. Baas’ werk is ogenschijnlijk eenvoudig, maar laat je zelden koud. Zo ook de bombastische neon-borden die Maarten ontwierp voor de gevel van de bibliotheek aan de Utrechtse Neude, die uitschreeuwen dat het in het gebouw draait om stilte, studie en filosofie.
Tijdens It’s OK… in de Oude Kerk woonde Nadia de Vries de performance van Joy Mariama Smith en Dylan Spencer-Davidson bij. In hun slotoefening voor het evenement Calibrating Intimacies experimenteerden Smith en Spencer-Davidson met, hoe zij het zelf omschreven, semi-openbare intimiteit: een vorm van kwetsbaarheid en vertrouwen die in een performance-setting gedeeld kan worden. Met deze oefening geeft Nadia de Vries een tekstueel antwoord op deze performance.
Voor een nieuwe reeks trekt Mister Motley elke maand een andere Nederlandse provincie in: wat zijn de geuren en kleuren van de streek, wat speelt er nu bij de kunstinstellingen? Carmen van Bruggen trapt door op pad te gaan in haar eigen provincie Groningen. Samen met huisarts Arie van Drongelen kijkt ze naar portretten van bijna een eeuw van elkaar verwijderde generaties op het Groningse platteland.
Tijdens het Internationaal Film festival Rotterdam 2023 ging de speelfilm ‘Als Uw Gat Maar Lacht’ van muti-media kunstenaar Dick Verdult (Eindhoven, 1954) in première. Het is een film die niet moet worden naverteld, maar die moet worden gezien. Om de film te introduceren is er zoals gebruikelijk wel een beschrijving gemaakt van wat de kijker wordt voorgeschoteld. Die kenschetsing is niet onwaar, maar kan onmogelijk recht doen aan de kijkervaring die je ondergaat als je de film op je af laat komen.
Over een week begint het nieuwe seizoen van Kunst is Lang. Dan is Maarten Baas te gast. In de tussentijd willen we jullie graag wijzen op een andere podcast die Mister Motley in samenwerking met De Brakke Grond maakte: Kan niet bestaat niet. Vandaag hoor je aflevering één met Bertien van Manen.
In deze terreinverkenning onderzoekt kunstenaar Richtje Reinsma hoe een geluidskunstwerk je een route kan laten afleggen door je lichaam. ‘Behalve opwinding over de bewegingsvrijheid die de geluidswandeling als medium biedt, is er ook een droefgeestiger drijfveer om het lichaam in te willen trekken. Zo lang ik me kan herinneren word ik zo nu en dan overvallen door het vervreemdende gevoel dat ik niet precies weet waar ik me nu precies bevind, in mijzelf.’
Voor een nieuwe rubriek is Mister Motley op zoek naar twee kunstminnende schrijvers. Eén die woonachtig is in Flevoland en één die de provincie Drenthe als thuisbasis heeft.
Lara Bongard droeg een rusteloos gewicht met zich mee, een gevoel van je overal en tegelijkertijd nergens thuis voelen. The Girl Who Crossed the River with a Tablecloth is een persoonlijke queeste naar haar versplinterde wortels in het voormalige Russische Rijk (het huidige Oekraïne). Met dit project doorbrak ze de generatiestilte om te zoeken naar de onzichtbare werelden van haar joodse voorouders. Met ‘Een draagbaar thuis’ schreef ze een essay over dit werk.
Ook adverteren op mistermotley.nl? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl