Wezens die onze categorieën ondermijnen – met Patricia de Vries naar 1646

In Paul DD Smiths solotentoonstelling The Chiral Gate overlappen de natuur en de mens, land en water, de goddelijke en de aardse wereld. Zijn kleurrijke werken worden bevolkt door door dieren die aseksueel reproduceren of tweeslachtig zijn. Persis Bekkering bezocht The Chiral Gate met filosoof Patricia de Vries, die onder meer onderzoek deed naar speculatieve voorstellingen van artificiële baarmoeders.
‘De transformatie is compleet, zeg ik.
We zijn mens én dier geworden, antwoordt Patricia, slakmensen. De tegenstellingen zijn opgeheven.’

Dode huid stinkt niet – naar W139 met Helena Sanders

Voor het project Dead Skin Cash van Salim Bayri en Ghita Skali kun je je eigen dode huid inleveren voor twintig euro per gram, dat de donateur cash krijgt uitbetaald. Persis Bekkering bezocht de tentoonstelling, die op allerlei manieren ongemak oproept, met host en kunstenaar Helena Sanders. ‘Dode huid is afkomstig van ons lichaam, maar is onderweg om te worden verworpen, bestemd voor het afvoerputje. Noch subject, noch object, confronteert het ons op onbewuste manier met onze sterfelijkheid.’ 

Als antagonisme dichtbij komt – Met Frank Keizer naar het Van Abbemuseum

Persis Bekkering bezocht Rewinding Internationalism met schrijver Frank Keizer, een tentoonstelling over de manieren waarop ideeën en verhalen uit de jaren negentig vandaag nog doorwerken. Ze komen beiden uit 1987, en hebben de negentiger jaren min of meer op dezelfde manier beleefd; ze keken naar School TV en het Jeugdjournaal, zongen protestants-christelijke liedjes, maakten zich druk over zure regen, de ozonlaag en de Balkanoorlogen. De tentoonstelling geeft een heel ander, pluriform gezicht aan het vervlogen decennium: middels de mijnstakingen in Nice, de sluiting van de Philips-fabrieken in Eindhoven, Chileens verzet, en diverse AIDS-actiegroepen in Amerika en Zuid-Afrika.

Een symbiotische relatie met het schilderij – op atelierbezoek bij Christine Bittremieux

Alex de Vries bezocht het atelier van Christine Bittremieux. In haar werk ontbreekt de menselijke figuratie en iedere anekdotische referentie. De schilderijen zijn weliswaar ontleend aan bestaande landschappen die ze vaak via foto’s uit kranten en tijdschriften als bronmateriaal verzamelt, maar ze schildert die nooit na. Voor Bittremieux is het schilderij een omgezette beweging van een geconcentreerde gemoedstoestand.

Van een University of the Arts naar een Pluriversity of the Arts – in geprek met Jeanne van Heeswijk

Els Cornelis en Catelijne de Muijnck spraken met studenten, docenten, wetenschappers, denkers en makers over hoe de Kunstschool van de Toekomst eruit zou kunnen zien. Het resulteerde in elf interviews waarin onderwerpen aan bod komen als sociale rechtvaardigheid, gedekoloniseerde curricula en inclusieve pedagogiek, maar ook: omgangsvormen, methodologieën, waarden, machtsstructuren en het schoolgebouw. Mister Motley publiceert vandaag een van de stukken uit die reeks, een gesprek met kunstenaar Jeanne van Heeswijk.

‘Mijn werk komt uit zichzelf voort’– op atelierbezoek bij Hans Klein Hofmeijer

Hans Klein Hofmeijer is meer dan veertig jaar kunstenaar en heeft zich nooit geschikt naar de eisen die aan het professioneel kunstenaarschap worden gesteld: hij heeft nooit een vaste galerie gehad, hij heeft nooit lesgegeven, hij zit niet in de kroeg met andere kunstenaars, hij heeft geen internationale carrière nagestreefd. Alex de Vries ging bij hem op bezoek en sprak met hem over dat atelier, de ruimte waar Hans Klein Hofmeijer zijn ideeën fysiek kan maken.

Advertenties

Ook adverteren op mistermotley.nl? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl

Nieuwe artikelen laden...

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

* verplicht