Wat vind je als je jezelf hebt gevonden? Juliana Könning schreef een vlammend essay over haar verlangen deel uit te maken van een groep: collectief schrijverschap en meerstemmigheid. ‘Het ‘vinden van jezelf’ is niet mijn queeste. Ik hou van taal, ik hou van schrijven. Toch ben ik niet op zoek naar mezelf, maar naar de ander. Passen, binnen een systeem of groep, was, en is, mijn grote wens.’
In de tentoonstelling ‘What My Hands Know’ staat het werk van twaalf kunstenaars centraal die binnen hun praktijk het fysieke lichaam als instrument beschouwen, als drager van kennis. Daarmee onderscheiden de kunstenaars zich van een wereld waar onze lichamen en de daarbij horende lichamelijke ervaringen steeds minder centraal staan in onze gedigitaliseerde levens, schrijft Fenne Saedt. Voor hen is het maken van kunst een proces waarin een voorbedacht concept niet leidend is, maar geest, gevoel, instinct, lichaam, ogen en handen samenkomen.
Els Cornelis en Catelijne de Muijnck spraken met studenten, docenten, wetenschappers, denkers en makers over hoe de Kunstschool van de Toekomst eruit zou kunnen zien. Het resulteerde in elf interviews waarin onderwerpen aan bod komen als sociale rechtvaardigheid, gedekoloniseerde curricula en inclusieve pedagogiek, maar ook: omgangsvormen, methodologieën, waarden, machtsstructuren en het schoolgebouw. Mister Motley publiceert vandaag een van de stukken uit die reeks, een gesprek met kunstenaar Jeanne van Heeswijk.
Geef een beetje hoop cadeau op de donkerste dag van het jaar! Bestel de tabloid der verwondering – de Blauwe Maandag – voor jezelf en/of voor anderen.
‘Het internet is wat Dickens ‘the best of times and the worst of times’ zou noemen. Het is bijna menselijk in al haar gebreken, en toch zien we het als een objectief, technologisch systeem.’ Ayrton van Noort dompelt zich onder in de fysieke manifestatie van het internet. Hij ontdekt hoe het ruikt, bedenkt hoelang het geleden is dat hij naar de wolken heeft gekeken en stelt vast hoe we op dagelijkse basis niet bezig zijn met de kabels op de zeebodem die onze digitale levens überhaupt mogelijk maken.
In aflevering XV van De ontmoeting gaat Thomas van Huut samen met kunstenaar Eva Spierenburg naar Material Memory bij TENT in Rotterdam, een groepsexpositie over de herinneringen die materialen in zich kunnen dragen. ‘Het is de essentie van wat een kunstenaar doet: materiaal laden met betekenis.’
Quinsy Gario is een performancekunstenaar die, in zijn eigen woorden ‘bezig is met het dekoloniaal herinneren en het verstoren van institutionele praktijken die kolonisatie voortzetten, of koloniale praktijken voortzetten.’ Hoe hij dit doet, hoe hij zich staande houdt, hoe hij netwerken en cirkels verbindt en hoe het familie kunstenaarscollectief hierin een onmisbare rol speelt, vertelt hij tijdens een openhartig gesprek met Rita Ouédraogo. ‘Wanneer we het hebben over het dekoloniseren van het museum moeten we de vraag stellen of dat überhaupt mogelijk is. Voor musea die nu ook erfgoed teruggeven is mijn vraag wat stuwt dat, net als met de excuses voor de slavernij. Er is heel lang geijverd voor beide en nu het op gang is gekomen blijken dezelfde koloniale machtsspelletjes de overhand te voeren.’
In deel XIV van De ontmoeting gaat Thomas van Huut naar de expositie ‘Streetview’ van Bas Losekoot in Museum More, met aangrijpende foto’s van anonieme passanten in de moderne metropool. Op zaal ontmoet hij Monica Stam (56) en haar schoonmoeder Johanna Liese (85). Ze hebben met z’n drieën een gesprek over eenzaamheid in de grote stad. ‘Iedereen lijkt van elkaar weg te willen kijken, dat is toch zo eenzaam.’
Deze week is Anya Janssen te gast bij Kunst is Lang. Anya schildert realistische portretten die iets weghebben van filmstills: ze lijken een stukje prijs te geven van een groter, magisch verhaal. Vaak schildert Anya jongvolwassenen of kinderen die op het punt staan een andere levensfase in te gaan.
Vandaag is Bart Lunenburg te gast bij Kunst is Lang. Zijn werk begint bij architectuur: hoe is de tekentafelvisie van een architect in de praktijk beïnvloed door de gebruikers van een gebouw, of hoe hebben epidemische ziektes invloed op hoe we een gebouw inrichten?
Laure van den Hout stuitte op het lettertype Doves Type via het project The world is a verb van kunstenaar en schrijver Vibeke Mascini, waarin zich een bijzonder verhaal over samenwerking, verval en herstel ontvouwt.
In haar interviewserie ‘Hoe hoog zijn de muren’ onderzoekt Rita Ouédraogo op intersectionele wijze hoe toegankelijk de Nederlandse kunst- en cultuurwereld is.
Through the storm, through the night / Lead me on to the light / Take my hand precious Lord, lead me home zingt, Sister Rosetta Tharpe. ‘Ik vraag me altijd af wat ze bedoelen met ‘home’. De hemel? Een andere plek? Een mentale plek van troost?’ Voor deel VI van De ontmoeting brengt Hidde van Greuningen met kunstenaar Manju Sharma een bezoek aan de tentoonstelling ‘Gospel. Muzikale reis van kracht en hoop’.
Van oudsher werd portretkunst ingezet om de machtspositie en status van de geportretteerde te tonen. Enyonu geeft hier een eigentijdse draai aan. In haar portretten vereeuwigt de kunstenaar fictieve, Zwarte, vrouwelijke leiders en staat ze zichzelf toe in een betere toekomst te geloven.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl