…en dat moet zo blijven! Dat lukt ons niet meer zonder financiële steun van lezers en luisteraars. Nu ons voortbestaan na ruim 20 jaar op het spel staat vragen we je om hulp. In een kunstenveld waar voor schrijvende en reflecterende media (nog) geen structurele subsidie bestaat, wil Mister Motley* kunst en leven aan elkaar blijven knopen – voor iedereen. Het is er op of eronder – doe je ook mee?
Help Motley* gratis te houden voor iedereen!
*In 2023-2024 publiceerden we 312 nieuwe artikelen van 97 verschillende auteurs, van wie er 18 onder begeleiding debuteerden, bijna 100 podcastafleveringen, 17 langlopende samenwerkingen, een lessenreeks, zaalprogramma en online events. Het archief bevat meer dan 3.500 artikelen, interviews en podcasts, vrij toegankelijk.
Dit is de laatste tekst binnen de It’s OK…-reeks van Mister Motley, waarvoor Nadia de Vries de gehele zomer bijeenkomsten bezocht in de Oude Kerk. De afgelopen vier maanden is de Oude Kerk minstens twee keer per week het toneel geweest van bijzondere samenkomsten en ontmoetingen. Tussen het rollen en uitpersen van citroenen door sprak Nadia Jeanne en Yvonique over hoe zij de bijeenkomsten hebben ervaren.
In een serie publicaties en programma’s onderzoeken Mister Motley en ArtEZ Studium Generale samen met studenten, kunstenaars, schrijvers, wetenschappers en denkers de verbanden tussen tijd, arbeid en ecologie. Persis Bekkering schreef in essay dat cirkelt rondom de vraag of kunst überhaupt kan bestaan binnen het kapitalisme. ‘Kunst is geen proces dat efficiënt gemaakt kan worden, waaruit rendement kan worden geslagen. Ik zou zelfs willen zeggen dat het maakproces geen helder begin en geen werkelijk einde kent.’
Minke Schönthaler krijgt het plaatsvervangend benauwd als ze in het videowerk Hydrocarbon Man ziet hoe iemand zich ‘wast’ met de dikke, vieze rook van uitlaatgassen. Hoewel er pas veel later een woord werd bedacht voor wat ze toen ervoer, brengt het zien van Hydrocarbon Man haar terug naar het moment dat haar moeder haar vertelde dat plastic giftig is.
Deze week is Oeke Hoogendijk te gast bij Kunst is Lang. Oeke is documentairemaker, die furore maakte met onthullende films waarin kunst een belangrijke rol speelt als Het nieuwe Rijksmuseum, Mijn Rembrandt en De schatten van de Krim. Haar films ontsluiten werelden die normaal gesproken gesloten blijven, en waarin Oeke met een scherp oog voor schoonheid, conflict en menselijk gedrag vastlegt wat ze aantreft. Dat liet ze ook zien met Housewitz, het portret van haar moeder, die tientallen jaren als kluizenaar op één verdieping van haar woning leefde, en enkel via haar computer en televisie de wereld verkende.
Nadia de Vries schreef een tekst naar aanleiding van het panelgesprek tijdens It’s Ok … in de Oude Kerk Amsterdam met de titel ‘What Have You Done For Me Lately?’ waaraan Amal Alhaag, Sabrine Ingabire, Rutger Esajas en Sénami Awunou deelnamen. Tijdens dit gesprek deelden zij hun ervaringen met, en observaties over het inclusiviteitsbeleid van de Nederlandse kunst- en cultuursector, in hun hoedanigheid als makers van kleur. De centrale vraag hierbij was: hoe kom je als maker los van witte waardesystemen? En hoe word je financieel zelfredzaam als je het bureaucratische machtsspel niet meespeelt, of niet wílt meespelen?
Samen met Auke Hulst bezoekt Carmen van Bruggen het Tschumipaviljoen in Groningen. Daar roept A House to Inherit: Postcards From the Future van Olivia D’Cruz en Marina Sulima vragen op over tijdreizen, de Apocalyps, klassieke denkfouten over de toekomst en welke rol er is weggelegd voor kunst als het gaat om het kunnen voorstellen van een alternatieve toekomst.
Het Resort vroeg drie kunstenaars te verblijven in zwaar door de aardbevingen getroffen Slochteren voor een residentieproject. De kunstwerken die dat opleverde zijn nu te zien in Greenfields / Subsurface: een tentoonstelling als wandelroute op het Kultuureiland in Siddeburen. Carmen van Bruggen bezocht de kunstwerken en reflecteert op wat zowel letterlijk als figuurlijk onder de oppervlakte speelt: gas, bevingen en politieke taalspelletjes.
In Plantiarchy wordt de wereld in letterlijke zin ontregeld, met een enorm bos, gemaakt van pulp, dat ondersteboven door alle kamers van kunstruimte Marres in Maastricht groeit en woekert. Kunstenaar Daan Couzijn ging in gesprek met Valentijn Bijvack, directeur van Marres, over het gedachtegoed dat schuilgaat achter deze tentoonstelling.
In de reeks Kunst is Collectief ging de redactie in gesprek met Questions Collective, De School, De Onkruidenier, BOG., Lowrey Foley McClane, Club Gewalt, Pink Pony Express, We Make Carpets, BOYBAND, de literaire boyband, Jeanne van Heeswijk en Collectief Z o m e r e n. Hoe geven zij het ‘samen’ vorm? Wat zijn de overwegingen, twijfels, frustraties en overtuigingen die komen kijken bij verschillende vormen van collectiviteit? Naar aanleiding van deze inspirerende gesprekken reflecteert de redactie van Kunst is Collectief op (wat er ten grondslag ligt aan) de behoefte een collectief (te) vormen of een collectieve beweging op gang te brengen en wat er in de praktijk bij komt kijken.
In gezelschap van Jori Galama ging Fiep van Bodegom naar OSCAM voor ‘Let’s be honest: we all need rest’ die werd samengesteld door Lee Stuart. De tentoonstelling bevraagt het vastgeroeste kapitalistische systeem en creëert ruimte voor bredere perspectieven op ons idee van rust. ‘Ik merk dat bij beginnende kunstenaars onderling soms ook een soort ‘druk zijn’ wordt gespeeld. Druk zijn is succesvol zijn, vooral op dat moment in je carrière dat je het gevoel hebt dat je je nog moet bewijzen, en die eerste grote film, dat boek of die solotentoonstelling er nog niet is.’
Voor de podcast Kunst is Collectief ging de redactie in gesprek met Questions Collective, De School, De Onkruidenier, BOG., Lowrey Foley McClane, Club Gewalt, Pink Pony Express, We Make Carpets, BOYBAND, de literaire boyband, Jeanne van Heeswijk en Collectief Z o m e r e n. Hoe geven zij het ‘samen’ vorm? Wat zijn de overwegingen, twijfels, frustraties en overtuigingen die komen kijken bij verschillende vormen van collectiviteit? Naar aanleiding van deze inspirerende gesprekken reflecteert de redactie van Kunst is Collectief op (wat er ten grondslag ligt aan) de behoefte een collectief (te) vormen of een collectieve beweging op gang te brengen en wat er in de praktijk bij komt kijken.
Op initiatief van Jeanne van Heeswijk en Yvonique Wellen komen deze zomer bewoners, denkers, makers en activisten bijeen in de Oude Kerk, om daar met elkaar in gesprek te gaan over actuele sociaal-maatschappelijke vraagstukken en zo de kerk weer haar rol als huiskamer van Amsterdam terug te geven. Mister Motley neemt deel aan It’s OK… commoning uncertainties: onze redactie luistert, reflecteert en geeft het proces weer vanuit hun eigen perspectief en vorm. De verhalen die hieruit voortvloeien worden gedurende de manifestatie gedeeld. Vandaag publiceren we het gesprek dat Maurits de Bruijn en Laure van den Hout voerden met Jeanne van Heeswijk en Yvonique Wellen, waarin zij meer vertellen en delen over de insteek van It’s OK…: het gemeenschappelijk maken van onzekerheden en het verhalen van verschillende realiteiten.
‘Zomeren is een werkwoord. Zomeren heeft contouren. De herfst komt erna, de lente ervoor, en zelfs de winter kan van zomeren worden voorzien.’ Maar hoe pak je dat aan? Op uitnodiging van Kunst is Collectief schrijft Collectief Z o m e r e n een brief aan de lezers van Mister Motley. Met deze collectief geschreven tekst spoort het collectief de lezer aan zelf te gaan zomeren!
In aflevering tien van Kunst is Collectief – de laatste in deze speciale reeks van Kunst is Lang – is kunstenaar Jeanne van Heeswijk te gast. Van Heeswijk vormt in haar eentje natuurlijk geen collectief, maar werkt collectief in al haar projecten, in steeds wisselende samenstellingen. Voor haar is collectief maken een poreus proces dat continu in beweging is, en iets dat nodig is om samen in beweging te komen en invloed te hebben op je eigen toekomst.
Ook adverteren op mistermotley.nl? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl