Samen met kunstenaar Jasper Griepink bezoekt Dagmar Bosma Song Sing Soil in de Vleeshal. In de gotische ruimte raken ze aan de hand van de krioelende, over elkaar heen buitelende en samenkluitende lichamen in gesprek over hoe aarde niet één is, de relatie tussen lied en land, en ecocentrische verstrengeling.

Voor het project Dead Skin Cash van Salim Bayri en Ghita Skali kun je je eigen dode huid inleveren voor twintig euro per gram, dat de donateur cash krijgt uitbetaald. Persis Bekkering bezocht de tentoonstelling, die op allerlei manieren ongemak oproept, met host en kunstenaar Helena Sanders. ‘Dode huid is afkomstig van ons lichaam, maar is onderweg om te worden verworpen, bestemd voor het afvoerputje. Noch subject, noch object, confronteert het ons op onbewuste manier met onze sterfelijkheid.’ 

Persis Bekkering bezocht Rewinding Internationalism met schrijver Frank Keizer, een tentoonstelling over de manieren waarop ideeën en verhalen uit de jaren negentig vandaag nog doorwerken. Ze komen beiden uit 1987, en hebben de negentiger jaren min of meer op dezelfde manier beleefd; ze keken naar School TV en het Jeugdjournaal, zongen protestants-christelijke liedjes, maakten zich druk over zure regen, de ozonlaag en de Balkanoorlogen. De tentoonstelling geeft een heel ander, pluriform gezicht aan het vervlogen decennium: middels de mijnstakingen in Nice, de sluiting van de Philips-fabrieken in Eindhoven, Chileens verzet, en diverse AIDS-actiegroepen in Amerika en Zuid-Afrika.

Linda Selena Boos verbaast zich over de manier waarop musea reageren op de acties van klimaatactivisten die zich onder andere vastlijmen aan schilderijen van oude meesters. Hoe kan het dat musea, die in hun programmering zo de verbinding met de actualiteit pogen op te zoeken,  enkel uit onbegrip reageren als deze actualiteit zich binnen hun muren manifesteert?

‘The things I want to show are mechanical. Machines have less problems. I’d like to be a machine, wouldn’t you?’ zei Andy Warhol. In dit essay duidt Hille Engelsma Marilyn Monroe’s verhouding tot roem en haar sexy imago aan de hand van Slavoj Žižeks filosofie over verlangen en Warhols zeefdrukkenseries waarin hij (delen van) Marilyn Monroe reproduceert en herhaalt.

De art experience: menig kunstliefhebber haalt er de neus voor op, uiteraard zonder er ooit een voet binnen gezet te hebben. Daar brengt Ko van ’t Hek verandering in. Op een druilerige dinsdagochtend bezoekt hij Fabrique des Lumières. ‘De werken van Klimt (en tijdgenoten) schieten in achtbaantempo voorbij. Het gaat zo snel dat er geen tijd is om stil te staan bij wat je ziet. De werken verschijnen, niet zoals ze ooit op het doek verschenen, maar in vloeiende bewegingen en met andere powerpointesque effecten.’ 

Ine Gevers cureerde samen met Morgan Catalina COME ALIVE, een tentoonstelling waarin de waarde van erotiek werd uitgediept. Het ging niet over sexy lijven, harde seks of orgasmes, maar over hoe we erotiek kunnen zien als een kracht om samen te komen en problemen in de wereld aan te gaan. Daarbij werd de vraag gesteld welke lichamen in onze maatschappij zich seksueel mogen uiten en welke niet.

NFT’s openden de ogen van Ayrton van Noort voor de schoonheid van digitale kunst. Het medium opent nieuwe artistieke deuren: ‘Digitale- en internetkunst bevinden zich in een unieke positie. Ze kunnen snel reageren op sociale trends en vraagstukken, bieden inventieve manieren tot samenwerking met andere kunstenaars en het publiek.’