‘Eigenlijk heb ik geen vat op het leven, dat heb je niet in de hand, maar wel op mijn beelden.’ Alex de Vries bezocht het atelier van Elleke van Gorsel. Al haar werk, van zelfstandige beelden tot samengestelde installaties, heeft een uiterst persoonlijke achtergrond en motivatie. Ze kijkt nog altijd zoals ze als kind keek: heel dicht op de natuur, zodat haar waarnemingen zich verzelfstandigen als beeld.

Wat betekent het om een lichaam te zijn? Samen met Lotte Dekkers, danser, docent en haptonomisch counselor, bezoekt Linde Keja ‘Felt Sense’ van Dafna Maimon bij Oyfo Kunstpodium. De aanwezige werken doen hen reizen door een darmstelsel, die de kunstenaar ziet als een diep filosofische plaats, die ons verbindt met onze omgeving en deze ook reflecteert en documenteert. Zoals ons hele lichaam dat doet. 

Obe Alkema bezocht What Freedom Is To Me in het Bonnefanten, de eerste omvangrijke Nederlandse overzichtstentoonstelling van het werk van Isaac Julien. Zwart homoseksueel verlangen staat centraal in diens film Looking for Langston, een onderwerp dat niet vaak de ruimte krijgt. Voor Isaac Julien speelt verlangen zich meer in de fantasie dan in het echte leven afspeelt. Vandaar dat de film zo dromerig en sereen is, totdat aan het einde een groep mannen de deur intrapt en de idylle verstoort.

Deze week is Lotte Werkema te gast bij Kunst is Lang. Lotte maakt fictieve hulpstukken, objecten die je op je lichaam zou kunnen dragen. Ze hebben iets weg van medische braces, maar hebben zo hun eigen functionaliteit: ze krommen je vingers zodat alleen de middelvinger fier overeind blijft staan, ze laten je op je tenen lopen of verbinden je been met dat van iemand anders, zodat je samen kunt lopen.

De film Blackbird Blackbird Blackberry (2023) van Elene Naveriani zou het seksuele ontwaken van een 48-jarige vrouw verbeelden. Maar sommige mensen zijn zonder seks te hebben veel erotischer dan anderen, schrijft Daan Borrel na het zien van de film.

Iedere bezoeker van Marina Abramović in het Stedelijk Museum Amsterdam kan zich tegoed doen aan de greatest hits van de grand dame van de performancekunst. Ook Maurits de Bruijn raakt opnieuw begeesterd door klassiekers als The Lovers: The Great Wall, Balkan Baroque, Relation in Time en The Artist is Present. En toch wringt er iets, tijdens zijn bezoek. 

‘De tuin is een manier om voort te leven. Om uit te reiken naar de toekomst, want dat is tuinieren in de eerste plaats: het werk dat je vandaag doet, levert pas maanden later – als dat al gebeurt – iets op.’ Maurits de Bruijn las de rijke, fijnzinnige dagboeken van kunstenaar Derek Jarman, onlangs als Moderne natuur in vertaling uitgekomen bij Das Mag.

Ook veel vrouwen kochten kunst in de zeventiende eeuw, blijkt uit recent onderzoek. Dit weerspreekt de algemene aanname dat kunst in die tijd alleen dóór en vóór mannen werd gemaakt. En suggereert indirect dat sommige kunstwerken achteraf te makkelijk zijn geseksualiseerd. Is dat een bevrijding voor ons nu, vraagt Daan Borrel zich af. ‘Er ontstaat veel ruimte als je de male gaze niet meer zo serieus neemt.’