Thuis

Wat is de oorsprong en toegevoegde waarde van kunstenaarsresidenties en welke invulling helpt het individu zich te ontwikkelen? In welke opzichten mogen residenties van elkaar verschillen, en waar is een eenduidige lijn cruciaal voor de vrijheid en veiligheid van de maker? Kris van der Voorn dook de geschiedenis van de residentie in en toetste de lijnen hiervan aan de hand van de wensen van de residenten zelf en via de wensen van de begeleiders.

In aflevering tien van Kunst is Collectief – de laatste in deze speciale reeks van Kunst is Lang – is kunstenaar Jeanne van Heeswijk te gast. Van Heeswijk vormt in haar eentje natuurlijk geen collectief, maar werkt collectief in al haar projecten, in steeds wisselende samenstellingen. Voor haar is collectief maken een poreus proces dat continu in beweging is, en iets dat nodig is om samen in beweging te komen en invloed te hebben op je eigen toekomst.

Op dit moment is de eerste grote overzichtstentoonstelling van Saodat Ismailova te zien in het EYE Filmmuseum. Binnen haar werk onderzoekt Ismailova de verbanden tussen de geschiedenis van Centraal-Azië en verschillende vormen van ‘onzichtbare’ kennis en identiteit. Ze slaagt er in collectieve en persoonlijke herinneringen met elkaar te verweven. In 2021 interviewden Elsbeth Dekker en Robbie Schweiger haar. ‘Het proces of intellectuele deel van mijn werk vindt plaats in het Russisch, terwijl het emotionele aspect tot uiting komt in het Oezbeeks.’ 

‘Sleep, you […] sleep, you.’ Tijdens haar periode in Kunsthuis SYB onderzocht kunstenaar Sanne Kabalt met haar vijf maanden oude dochter de werking van slaapliedjes, die niet zelden een duistere of bezwerende ondertoon kennen. Ze schreef er een poëtisch essay over. ‘Wie moeder wordt kan nauwelijks om een zekere verwevenheid heen, tussen het dagelijkse, het zorgende, en het makerschap. In het onderzoek naar lullabies vervaagt de – toch al flinterdunne – grens tussen moeder en maker die ik in eerste instantie nog poogde te bewaken. Ik weet nu echt niet meer wanneer ik het één ben en wanneer het ander.’

Tijdens zijn periode als Fotograaf des Vaderlands ging Jan Dirk van der Burg maandelijks op fotografische ‘strooptocht’ door slaperige bloemkoolwijken. ‘Ik wilde naar Nederland kijken met een soort blanco blik.’ Hij ging op zoek naar het allergewoonste, het voortkabbelende leven. Thomas van Huut sprak met Jan Dirk van der Burg over hoe dat allergewoonste er in ‘typisch Nederland’ uitziet.

In de rubriek Gevonden voorwerpen lichten Motley-auteurs een kunstwerk toe dat zij recent zijn tegenkomen. Een werk dat opvalt door zijn uitbundige verschijning of juist verrast door zijn subtiliteit. Vandaag is dat Tegenspoed van Dirk-Jan Visser.

Eugenie Boon onderzoekt met haar schilderijen, performances en installaties de relatie tussen Curaçao en Nederland. In haar werk wil ze […]

Maandelijks vraagt Mister Motley aan een kunstenaar om een stuk te schrijven over zijn of haar provincie. Vanaf aanstaande donderdag…

Schrijver Maartje Wortel bezocht de tentoonstelling ‘Tote Räume’ van Gregor Schneider in West Den Haag. Boven een krantenrecensie las ze Voor…

“Hoe verhoud jij je, met jouw achtergrond [NL/SUR] tot de kunst uit de Hollandse 17e eeuw?”Deze vraag werd kunstenaar Dineke Blom gesteld…

Wie dit jaar afstudeert heeft een turbulente afsluiting van vier jaar aan de academie. Ateliers sloten, eindexamen exposities werden uitgesteld…