Lorian Gwynn is een van de zes winnaars van de Buning Brongers Prijzen 2024. Mister Motley interviewt dit jaar alle kunstenaars. Joost Jungsik Vormeer ging met Lorian in gesprek over de invloeden in haar werk: haar reizen naar Indonesië, de natuur, de rust van de kindertijd. ‘Als je naar mijn schilderijen kijkt, en dat kun je op foto’s niet zo goed zien maar in het echt wel, zie je door de dikte van de verf soms nog iets uit een vorig leven. En dat is in de realiteit ook zo. Zo ervaar ik het, dat het leven een bepaalde gelaagdheid heeft.’

Nazhifah Aisy is een van de zes winnaars van de Buning Brongers Prijzen 2024. Mister Motley interviewt dit jaar alle kunstenaars. Helena Julian ging met Nazhifah in gesprek over het zijn van een third culture kid en hoe de herinneringen en zintuigelijke ervaringen die je met je meedraagt belangrijker zijn dan feiten zoals waar je geboren bent en welke taal je spreekt.

Door de kleine onzichtbare werelden die in haar leven met houtskool en pastel te tekenen, verbeeldt Susana Mulas Lastra natuurlijke verschijnselen die je met het blote oog niet kunt zien. Alex de Vries bezocht haar atelier, waar zij spraken over het meanderende pad dat haar huidige kunstpraktijk vormde.

Naar aanleiding van haar solotentoonstelling Choreografie in het donker in Kunstenlab, Deventer, ging Maurits de Bruijn in gesprek met Aimée Zito Lema. Over het geheugen, intergenerationeel trauma en levensgrote negatieven.

jahi quasim reeberg is een van de zes winnaars van de Buning Brongers Prijzen 2024. Mister Motley interviewt dit jaar alle kunstenaars. Helena Julian sprak met jahi quasim reeberg over wat het voor hen betekent een begin en een einde te hebben. ‘Hoe besta ik, als Zwart en trans persoon, in het verleden en een oneindige toekomst? Het raakte me dat er geen of weinig archieven zijn voor mij waarin ik terug kan kijken naar wie er voor mij kwam. Als er gaten zijn in wat we als archief van de mensheid beschouwen, hoe kan ik die dan opvullen?’ jahi denkt over diens werk als een portaal, een manier om een parallelle wereld te scheppen, waarin die voorouders en geschiedenis wel te zien zijn.

Rudolf Valster laat in zijn werk zien dat de verfbehandeling en opbouw van een schilderij in de zeventiende eeuw niet veel anders was dan in de fundamentele schilderkunst die hij als modern kunstenaar onderzoekt. Vanuit die onderzoekende houding heeft Rudolf Valster een eigenzinnige en veelzijdige schilderpraktijk ontwikkeld waarin hij fotografische en digitale technieken in experimentele zin toepast. Alex de Vries bezocht Rudolfs atelier.

In gezelschap van beeldend kunstenaar Ingrid van de Linde bezoekt teja van hoften in VierVaart de tentoonstelling ‘Moving Closer’ van Inge Meijer. Beide kunstenaars zoeken middels hun werk de verbinding met de natuur. Maar reageren dieren en het landschap wel op deze handreikingen? ‘Zoals de houtskooltekening op de benedenverdieping oneindig voort zou kunnen groeien, de bijenzwerm tot een nieuw volk ontwikkelt en de koeien onaangedaan lijken, benadrukt dit alles de onbelangrijkheid van mensen.’

Een gesprek met Mirjam Westen, Tina Farifteh en Maurits de Bruijn over de mogelijkheden die er momenteel liggen om als samenleving met elkaar te praten, via de beeldende kunst, over de genocide in Palestina.

In een duik van een uur kun je hele abrupte wisselingen meemaken alsof je opeens in een totaal ander gebied of seizoen bent terechtgekomen, aldus duiker en beeldend kunstenaar Anne-Marie van Sprang. Van Sprang bezocht samen met teja van hoften ‘Low Tide, Still Here’ van Tanja Smeets in de Bewaerschole in Burgh-Haamstede. De installatie vormt een wonderlijk getijdengebied, het landschap dat tijdelijk droogvalt als het water zich heeft teruggetrokken.