Sytske van Koeveringe schildert al drie jaar lang portretten van vissen en ze verzamelt allerhande voorwerpen in de vorm van dit dier. In dit essay gaat ze op zoek naar de reden(en) achter haar hardnekkige fascinatie. 

In de loop van de tijd heeft Tanja Smeets een herkenbaar idioom ontwikkeld. Haar grootschalige sculpturale ingrepen laten zich kennen door het toepassen van ongebruikelijke beeldhouwersmaterialen. Op het moment dat die objecten in een andere context worden gepresenteerd en in eindeloze hoeveelheden, in elkaar verstrengeld of gemonteerd, dan worden het onherkenbare groeisels. Alex de Vries bezocht het atelier van Smeets.

Alex de Vries ging op atelierbezoek bij kunstenaar Bert Wils en sprak met hem over de balans tussen zijn onafhankelijke atelierwerk als schilder en zijn engagement met de samenleving en de kunstwereld. 

Irem Kaneli en Stijn Smit hebben zich als kunstenaarsduo onlosmakelijk verbonden met elkaar, het landschap en de zee. In de weidsheid van het Noord-Nederlandse landschap werken ze in eb en vloed en bieden daarmee de kunst een natuurlijk perspectief.

Hoe kunnen we in de gecultiveerde omgeving van het Antropoceen door middel van het sublieme onze nietigheid in relatie tot natuur hervinden? Een scriptie van Fleur Kotten.

Minke Schönthaler studeert dit jaar af aan de docentenopleiding beeldende kunst en vormgeving van ArtEZ en schreef een essay over hoe beeldende kunst kan bijdragen aan een ander ecologisch mens- en wereldbeeld.

Wie eenmaal de wereldberoemde strandbeesten van Theo Jansen heeft gezien, vergeet ze nooit meer: het zijn skeletten van gele pvc-buizen, die door middel van een zeil wind vangen en als een nieuwe diersoort over het strand paraderen. Hoewel ze al een flinke evolutie hebben doorlopen, kunnen ze nog niet overleven zonder de hulp van Theo. Hij vertelt waarom hij geen technologische hulpmiddelen gebruikt, waar hij het optimisme vandaan haalt om door te gaan en hoe zijn strandbeesten op verschillende plekken op de wereld voor nageslacht zorgen.