De queer kunst die een correctie op de canon vormt
Artist educator Patrick Verhoeven creëerde een queer beeldbank vol queer kunstwerken als antwoord op de grotendeels heteronormatieve, mannelijke, witte en cisgender canon.
Artist educator Patrick Verhoeven creëerde een queer beeldbank vol queer kunstwerken als antwoord op de grotendeels heteronormatieve, mannelijke, witte en cisgender canon.
Deze week is Mireille Tap te gast bij Kunst is Lang. Mireille doet performances met haar stem, in of rondom zelf gemaakte sculpturen. De ene keer prevelt ze zoete en verleidelijke woordjes, de andere keer laat ze schel en klaaglijk gekef of een zeurderig gejengel horen. Mireilles werken raken aan het maatschappelijke construct van een ‘brave meid’, het al dan niet opeisen van je eigen ruimte, of het niet op waarde schatten van bijvoorbeeld een ‘zachte’ eigenschap als schattigheid.
In aflevering XX van De ontmoeting bezoekt Alma Mathijsen samen met schrijver Basje Boer Raak Mij Aan, Om Ons Te Zien van Giovanni Maisto Ferreira in Showroom MAMA. Een tentoonstelling die uitdaagt om je over te geven aan zachtheid en waarin de verschillende ruimtes je dragen.
Els Cornelis en Catelijne de Muijnck spraken met studenten, docenten, wetenschappers, denkers en makers over hoe de Kunstschool van de Toekomst eruit zou kunnen zien. Het resulteerde in elf interviews waarin onderwerpen aan bod komen als sociale rechtvaardigheid, gedekoloniseerde curricula en inclusieve pedagogiek, maar ook: omgangsvormen, methodologieën, waarden, machtsstructuren en het schoolgebouw. Mister Motley publiceert vandaag een van de stukken uit die reeks, een gesprek met kunstenaar Jeanne van Heeswijk.
Alex de Vries zocht Eveline Kieskamp op in haar atelier en sprak met haar over haar beeldende werk: ‘Ik wil me met mijn werk meer naar buiten richten, hoewel het wel erg van binnenuit ontstaat.’
In de derde aflevering van de podcast Kan niet bestaat niet vertelt de Palestijnse kunstenaar in gesprek met Maurits de Bruijn over de keuze om zich terug te trekken uit een researchgroep die zich bezighield met het realiseren van een herdenkingsmonument voor de Nakba in Rotterdam.
In aflevering XVI van De ontmoeting gaat Thomas van Huut met singer-songwriter Toverberg naar For the Love of Art, de collectiepresentatie ‘outsider art’ van Museum van de Geest in Amsterdam. Ze voelen allebei wat ongemak bij de term ‘outsider art’ (die door het museum wel wordt gebruikt). Want wie bepaalt wie insider is en wie outsider?
Quinsy Gario is een performancekunstenaar die, in zijn eigen woorden ‘bezig is met het dekoloniaal herinneren en het verstoren van institutionele praktijken die kolonisatie voortzetten, of koloniale praktijken voortzetten.’ Hoe hij dit doet, hoe hij zich staande houdt, hoe hij netwerken en cirkels verbindt en hoe het familie kunstenaarscollectief hierin een onmisbare rol speelt, vertelt hij tijdens een openhartig gesprek met Rita Ouédraogo. ‘Wanneer we het hebben over het dekoloniseren van het museum moeten we de vraag stellen of dat überhaupt mogelijk is. Voor musea die nu ook erfgoed teruggeven is mijn vraag wat stuwt dat, net als met de excuses voor de slavernij. Er is heel lang geijverd voor beide en nu het op gang is gekomen blijken dezelfde koloniale machtsspelletjes de overhand te voeren.’
Deze week is Jana van Meerveld te gast bij Kunst is Lang. Haar schilderijen onttrekken zich aan een gemakkelijke omschrijving: er is een basaal landschap in te herkennen, maar er zijn vaak ook meerdere lagen van abstracte tekens en vormen.
Ziekte is geen pose die je je kunt aanmeten, noch iets waar je afstand van kunt doen: dat is wat ziekte voor Moosje M Goosen definieert. Ziekte vraagt dan ook niet alleen om emancipatie in praktische opzicht maar ook om structurele veranderingen, zoals andere manieren van schrijven. Zo probeert Goosen schrijfvormen te introduceren die het gewicht van het lichaam mee laten wegen.
‘The things I want to show are mechanical. Machines have less problems. I’d like to be a machine, wouldn’t you?’ zei Andy Warhol. In dit essay duidt Hille Engelsma Marilyn Monroe’s verhouding tot roem en haar sexy imago aan de hand van Slavoj Žižeks filosofie over verlangen en Warhols zeefdrukkenseries waarin hij (delen van) Marilyn Monroe reproduceert en herhaalt.
Eleta geeft een podium aan vrouwen die veelal over het hoofd worden gezien. Met de serie La Servidumbre (de dienstbaarheid) portretteerde Eleta bedienden in de Panamakanaal-zone, en ze deed dat zo dat de geportretteerden trots en zelfvertrouwen uitstraalden.