Het werk van de Peruaans-Amerikaanse Tarrah Krajnak (1979) is dynamisch, experimenteel en geëngageerd. Krajnak combineert fotografie moeiteloos met performancekunst en tekst, onderzoekt (haar eigen) identiteit en het idee van toe-eigening, reflecteert op ideaalbeelden en bevraagt het werk van vakgenoten op directe wijze. Tatjana Almuli bezocht Shadowings: A Catalogue of Attitudes for Estranged Daughters.
Met theatermaakster Alexandra Broeder bezoekt Sifra Coulet de tentoonstelling D(R)AAD in het Haarlemse Verwey Museum. D(R)AAD richt zich op borduurkunst, in het bijzonder wanneer het een vorm van protest is en een middel in de genezing van trauma’s.
In een droom komt een vrouw met lang bruin haar en een groen gewaad zwijgend bij Romy Day Winkel in de kamer op de grond zitten. Is het Leonora Carrington, de surrealistische schilder en schrijver, of is het haar onderbewuste dat de obsessie met Carrington weerspiegelt?
Samen met dichter Moni Zwitserloot brengt Tom Jansen Klomp een bezoek aan Testing Patterns in Plaatsmaken. Daar combineert Werker Collective een archief aan verzetspublicaties met een groot hangend doek dat een verzameling gestempelde patronen bevat die hun oorsprong vinden in die verschillende verzetsgeschiedenissen. ‘Ik denk dat dat collectieve heel erg nodig is, activisme doe je met een groep’, zegt Moni. ‘Je wil er voor elkaar zijn, en je wil verhalen van heel veel verschillende mensen horen. Ik heb ook maar één perspectief.’
Beeldhouwer Karin Arink heeft het menselijk lichaam als ultiem onderwerp en uitgangspunt gekozen. Via haar lichaam gaat ze na wie en hoe ze is gedurende haar leven, als meisje, vrouw, in verwachting, moeder, kunstenaar. Ze doet dat niet door haar lichaam als mal te gebruiken, maar door zichzelf in haar beelden vrij te modelleren, te vormen naar wie ze is: lijf en leden, vlees en vel, huid en haar, bloed en botten, zenuwen en ziel. Alex de Vries ging bij haar op atelierbezoek.
Ooit was de Eenhoorn een wild monster. In de late Middeleeuwen werden afbeeldingen van het dier gestript van zijn unieke, angstaanjagende eigenschappen. Kunstenaar Stef Veldhuis onderzoekt deze transformatie en ontdekt wat het temmen van de Eenhoorn ons vertelt over menselijke suprematie, de wildernis, systemen van onderdrukking en PVV’ers.
Richtje Reinsma vatte het plan op om mensen met audio te laten wandelen door het lichaam. Het idee leidde tot een uitgebreid onderzoek, ze sprak met onder meer een psycholoog, dermatoloog, vroedman en haptonoom. Wat is het toch dat onze buitenste laag, nota bene ‘dode’ huidcellen, zo ontzettend gevoelig is? Op welke manier borgt de huid een vorm van begrenzing zonder volledig afgesloten te zijn? Welke rol speelt de huid in ons hechtingsproces? Laure van den Hout ging in gesprek met Richtje over al deze vragen die leidden tot het geluidswerk Huidwandeling.
In Alreadymade onderzoekt Barbara Visser of ‘Fountain’ – het meest invloedrijke kunstwerk van de 20e eeuw – niet aan Duchamp maar aan Elsa von Freytag-Loringhoven (1874-1927) moet worden toegeschreven. Mister Motley vroeg Loes Faber de documentaire te bekijken en te reageren middels een tekening. Met ‘Ik ben mijn muze’ schreef en tekende Faber een graphic novel over de vrouwen die de kunstgeschiedenis oversloeg.
Uit het programma van IDFA 2023 selecteerde Mister Motley drie documentaires waarin makerschap, beeldende kunst en vrijheid centraal staan. De tweede keuze die we bekendmaken is de documentaire Queendom van Agniia Galdanova.
‘Ik vind dit zo vet aan deze tijd. Dat de vrouw op andere manier wordt neergezet in kunst. Dat het niet meer alleen de schreeuwende hysterie is, of alleen maar een lekker wijf. De vrouw is veel diverser, gelaagder, de méns is veel diverser […].’ Samen met theatermaker Nina Spijkers bezoekt Lisanne van Sadelhoff de tentoonstelling Hot Flowers, Warm Fingers van Pauline Curnier Jardin, die voorbij gaat aan stereotypering.
Deze week is Nastaran Razawi Khorasani te gast bij Kunst is Lang. In haar voorstellingen bleef ze jarenlang weg van thema’s die samenhangen met het Iran waar ze als kind met haar ouders vandaan vluchtte. Maar in haar recentere werk is onvrijheid een thema geworden, bijvoorbeeld in het stuk This is not a dance, dat tot eind november op Nederlandse podia te zien is: op deels documentaire en deels poëtische wijze maakt Nastaran invoelbaar wat het voor Iraniërs betekent om te dansen, terwijl het officieel verboden is en ernstige gevolgen kan hebben.
De muze van Liv Liberg is zonder twijfel haar zus Britt die ze al vijftien jaar lang fotografeert. Het meest recente werk van hun moeder, kunstenaar Marliz Frencken, lijkt een verbintenis aan te gaan met Liv’s foto’s want Marliz schildert nu het liefst Britt en ook in die portretten spelen kleding en houding een rol. ‘Mijn moeders werk was voortdurend de verbeelding van de vrouw die zij heeft gemist in haar leven en waar ze naar op zoek was, die zoektocht heeft zij aan ons doorgegeven.’
In deze terreinverkenning onderzoekt kunstenaar Richtje Reinsma hoe een geluidskunstwerk je een route kan laten afleggen door je lichaam. ‘Behalve opwinding over de bewegingsvrijheid die de geluidswandeling als medium biedt, is er ook een droefgeestiger drijfveer om het lichaam in te willen trekken. Zo lang ik me kan herinneren word ik zo nu en dan overvallen door het vervreemdende gevoel dat ik niet precies weet waar ik me nu precies bevind, in mijzelf.’
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl