Hoe ziet ons leven eruit als het volledig is aangepast aan onze omgeving, waar het water onderdeel uitmaakt van onze dagelijkse realiteit en de getijden ruim baan krijgen? Hoe zou ons eten smaken als we het voedselsysteem aanpassen aan de dynamiek van het landschap? Kunstenaarscollectief de Onkruidenier doet onderzoek naar hoe we kunnen leren leven met een landschap dat steeds zouter wordt.

Deze week is Stef Veldhuis te gast bij Kunst is Lang. Er is een hele wereld aan trillingen, stralingen en magnetische velden om ons heen, die voor de mens niet waarneembaar is. Stef Veldhuis maakt deze natuurlijke signalen in zijn installaties hoorbaar, vaak via het perspectief van (niet-menselijke) dieren. Zo vertaalde hij de hartslag en spierspanning van een mossel naar orgelmuziek.

‘Een stad is voortdurend aan verandering onderhevig en is nooit af. Ik zoek plekken op waar steigers en bouwkranen staan om door te dringen tot het skelet van de stad dat altijd weer met massieve wanden wordt bedekt en je het zicht daarop beneemt.’ De expressieve vorm die Hanna de Haan aan haar stadsgezichten geeft roept associaties op met filmdecors als de kartonnen sets van Das Cabinet des dr. Galigari uit 1920 van Robert Wiene. Hoewel haar werk direct is ontleend aan eigentijdse gebouwen en stedenbouw doet haar handschrift vermoeden dat je met een hedendaagse Piranesi van doen lijkt te hebben. Ze dringt met haar werk door tot het wezen van stadsarchitectuur dat een megalopool karakter krijgt. Alex de Vries ging bij haar op atelierbezoek. 

Deze week is Maurik Stomps te gast bij Kunst is Lang. Maurik plaatst objecten in de buitenruimte, en volgt nauwlettend hoe erop gereageerd wordt. Zo tast hij af welke krachten er in de openbare ruimte actief zijn, en wat nou precies wel en niet gewenst is of gedoogd wordt. Hij plaatste bijvoorbeeld een grijs kastje op de stoep, net als die van stroombedrijven, zij het dat zijn kastje als opbergplek fungeerde voor de spullen van een dakloze. Ook stelde hij de gemeentelijke handhavers voor de keuze of twee aan elkaar gelaste achterkanten van een fiets gestald mochten blijven staan, en plaatste hij een mini-fietsnietje voor hele kleine fietsjes.