Je tanden erin zetten. Doorbijten. Daar moest Laure van den Hout aan denken na het zien van de horror- en fantasyfilm Buurthuis 2 van Josefin Arnell. Op geestige, ingenieuze wijze verbeeldt de film van deze Prix de Rome-genomineerde kunstenaar hoe vastgoedontwikkelaars bestaande plekken ontzielen om er iets neer te zetten waar meer geld mee te verdienen is, maar dat in het belang van weinigen is.
In zijn Weltweisheit: die Hermannsslacht plaatst Anselm Kiefer de Germaanse legeraanvoerder Hermann de Cherusk centraal. De mythe van deze legeraanvoerder werd door Hitler aangegrepen: hij vormde Hermann om tot de nationalistische oervader om zo wortels te creëren voor het Derde Rijk. Hille Engelsma ziet een parallel met hoe Poetin de middeleeuwse grootvorst Vladimir de Grote inzet als nationaal symbool voor eigen gewin.
Hoe ziet ons leven eruit als het volledig is aangepast aan onze omgeving, waar het water onderdeel uitmaakt van onze dagelijkse realiteit en de getijden ruim baan krijgen? Hoe zou ons eten smaken als we het voedselsysteem aanpassen aan de dynamiek van het landschap? Kunstenaarscollectief de Onkruidenier doet onderzoek naar hoe we kunnen leren leven met een landschap dat steeds zouter wordt.
Lisanne van Sadelhoff toog naar Nieuwegein om een bezoek te brengen aan Museum Warsenhoeck dat een regionale historische collectie beheert. Ze raakt in gesprek met Frank Seller die van alles weet te vertellen over de bijzondere collectie rouwborden die in het museum te zien zijn en de verhalen die daarachter schuilgaan.
Deze week is Stef Veldhuis te gast bij Kunst is Lang. Er is een hele wereld aan trillingen, stralingen en magnetische velden om ons heen, die voor de mens niet waarneembaar is. Stef Veldhuis maakt deze natuurlijke signalen in zijn installaties hoorbaar, vaak via het perspectief van (niet-menselijke) dieren. Zo vertaalde hij de hartslag en spierspanning van een mossel naar orgelmuziek.
Oud-directeur van het Stedelijk Museum Amsterdam, Willem Sandberg, had de gewoonte had om planten die te groot waren geworden voor zijn woning in het museum te plaatsen. Hij noemde dit ‘de entree van de natuur in het museum’. Eerder deed kunstenaar Inge Meijer al onderzoek naar deze wonderlijke symbiose van de kunst- en de plantenwereld. Met haar nieuwe boek richt ze haar research op archiefbeelden met planten uit het Museum of Modern Art (MoMA) in New York. Maria Barnas interviewde Meijer over haar fascinatie. ‘We hebben een product gemaakt van planten. Maar we zijn afhankelijk van hun levens. Maar zijn we ons daarvan bewust? Tonen we ooit dankbaarheid?’
‘Een stad is voortdurend aan verandering onderhevig en is nooit af. Ik zoek plekken op waar steigers en bouwkranen staan om door te dringen tot het skelet van de stad dat altijd weer met massieve wanden wordt bedekt en je het zicht daarop beneemt.’ De expressieve vorm die Hanna de Haan aan haar stadsgezichten geeft roept associaties op met filmdecors als de kartonnen sets van Das Cabinet des dr. Galigari uit 1920 van Robert Wiene. Hoewel haar werk direct is ontleend aan eigentijdse gebouwen en stedenbouw doet haar handschrift vermoeden dat je met een hedendaagse Piranesi van doen lijkt te hebben. Ze dringt met haar werk door tot het wezen van stadsarchitectuur dat een megalopool karakter krijgt. Alex de Vries ging bij haar op atelierbezoek.
Uit het programma van IDFA 2023 selecteerde Mister Motley drie documentaires waarin makerschap, beeldende kunst en vrijheid centraal staan. De tweede keuze die we bekendmaken is de documentaire Queendom van Agniia Galdanova.
‘Ik vind dit zo vet aan deze tijd. Dat de vrouw op andere manier wordt neergezet in kunst. Dat het niet meer alleen de schreeuwende hysterie is, of alleen maar een lekker wijf. De vrouw is veel diverser, gelaagder, de méns is veel diverser […].’ Samen met theatermaker Nina Spijkers bezoekt Lisanne van Sadelhoff de tentoonstelling Hot Flowers, Warm Fingers van Pauline Curnier Jardin, die voorbij gaat aan stereotypering.
Deze week is Maurik Stomps te gast bij Kunst is Lang. Maurik plaatst objecten in de buitenruimte, en volgt nauwlettend hoe erop gereageerd wordt. Zo tast hij af welke krachten er in de openbare ruimte actief zijn, en wat nou precies wel en niet gewenst is of gedoogd wordt. Hij plaatste bijvoorbeeld een grijs kastje op de stoep, net als die van stroombedrijven, zij het dat zijn kastje als opbergplek fungeerde voor de spullen van een dakloze. Ook stelde hij de gemeentelijke handhavers voor de keuze of twee aan elkaar gelaste achterkanten van een fiets gestald mochten blijven staan, en plaatste hij een mini-fietsnietje voor hele kleine fietsjes.
Wanneer je in een willekeurig woordenboek het woord ‘stilte’ opzoekt, vind je doorgaans een definitie die ongeveer neerkomt op: ‘de afwezigheid van geluid’. Als je daarentegen de term ‘geluid’ opzoekt zal je nergens iets vinden over ‘het ontbreken van stilte’. Theatermaker Sanne Vanderbruggen vroeg zich af hoe anders onze belevingswereld zou zijn als we zouden uitgaan van stilte als iets op-zichzelf-staands in plaats van het ontbreken van iets anders. In het Stiltemuseum, dat van 1 tot en met 5 november te zien is in Theaterbroedplaats De Sloot in Amsterdam, kun je de door haar verzamelde stiltes ervaren.
Seline Buttner’s interactieve Meiospore leert de toeschouwer zich bescheiden op te stellen; alleen dan blijven de doolhofachtige patronen groeien en vibreren. Het kunstwerk maakt een onuitwisbare indruk op Ischa Borger: het doet ervaren dat wanneer je jezelf als centrum en maatstaf van de wereld ziet, je over andere levensvormen heen loopt.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl