Mister Motley — Het magazine dat kunst en leven aan elkaar knoopt

Joost Jungsik Vormeer bezoekt de tentoonstelling van het werk van Freddy Dosh, in het gemeentehuis van Hardenberg. Soortgelijke als de verbeeldde woonblokken duiken geregeld op zijn dromen. Zijn dromen door het onbewuste versleutelde betekenissen of zijn wij het die zulke duiding erin leggen? En indien dat het geval is, vraagt Joost zich af, zou dit dan ook voor moderne kunst gelden, dat de betekenis tot stand komt door wat je erover kunt of wilt vertellen.

289 – Wouter van der Giessen

‘Eigenlijk heb ik geen vat op het leven, dat heb je niet in de hand, maar wel op mijn beelden.’ Alex de Vries bezocht het atelier van Elleke van Gorsel. Al haar werk, van zelfstandige beelden tot samengestelde installaties, heeft een uiterst persoonlijke achtergrond en motivatie. Ze kijkt nog altijd zoals ze als kind keek: heel dicht op de natuur, zodat haar waarnemingen zich verzelfstandigen als beeld.

Lieneke Hulshof bezocht de Biënnale van Venetië waar haar opviel dat veel landen de sleutel van hun paviljoen overdragen en aandacht besteden aan inheemse perspectieven. Maar is dat voldoende als het gaat om het bevragen van het koloniaal geweld waar het land in kwestie zich schuldig aan (heeft ge)maakt?

Wat betekent het om een lichaam te zijn? Samen met Lotte Dekkers, danser, docent en haptonomisch counselor, bezoekt Linde Keja ‘Felt Sense’ van Dafna Maimon bij Oyfo Kunstpodium. De aanwezige werken doen hen reizen door een darmstelsel, die de kunstenaar ziet als een diep filosofische plaats, die ons verbindt met onze omgeving en deze ook reflecteert en documenteert. Zoals ons hele lichaam dat doet. 

Obe Alkema bezocht What Freedom Is To Me in het Bonnefanten, de eerste omvangrijke Nederlandse overzichtstentoonstelling van het werk van Isaac Julien. Zwart homoseksueel verlangen staat centraal in diens film Looking for Langston, een onderwerp dat niet vaak de ruimte krijgt. Voor Isaac Julien speelt verlangen zich meer in de fantasie dan in het echte leven afspeelt. Vandaar dat de film zo dromerig en sereen is, totdat aan het einde een groep mannen de deur intrapt en de idylle verstoort.

Deze week is Thijs Ebbe Fokkens te gast bij Kunst is Lang. Thijs maakt grote installaties, die qua uitstraling passen bij domeinen waar de mens grip zoekt op de mysteries van ons leven, zoals wetenschap of religie. Hij geeft ze bijvoorbeeld het uiterlijk van een archeologische opgraving, met als verschil dat wat wordt opgegraven uit de toekomst lijkt te komen, in plaats van uit het verleden.

De Belgische kust wordt eens in de drie jaar bevolkt door sculpturen ter gelegenheid van de kunstmanifestatie Beaufort. Sommige van die beelden blijven permanent. Zo ook Sara Bjarland’s Monobloc Moments in Blankenberge.

Deze week is Charlotte Dumas te gast bij Kunst is Lang. Chalotte werd al vroeg in haar carrière bekend met haar intieme portretten van dieren, vaak honden of paarden, die zo zijn gefotografeerd dat hun unieke karaktertrekken zich laten zien. Sinds 2012 is ze de dieren ook gaan filmen, bijvoorbeeld in een drieluik over wilde paardjes op het kleine Japanse eiland Yonaguni. Het zijn symbolische, tekstloze films waarin behalve de paarden ook kinderen te zien zijn, die zich op een vergelijkbare manier vanzelfsprekend gedragen.

De winnaar van De Scheffer 2024 laat vaak muren terugkomen in zijn schilderijen. Het is in deze politieke tijd onmogelijk de associatie met grenzen en migratie te negeren, al lijkt er achter dit symbool meer schuil te gaan dan simpele maatschappijkritiek. Als Abul Hisham schildert borrelen gedachtes en ideeën bij hem op, zonder dat hij weet waar ze vandaan komen. ‘Noem het een goddelijke interventie of iets anders, maar je kunt er niet aan ontsnappen.’

De tentoonstelling REBOOT in het Nieuwe Instituut toont sleutelwerken uit de digitale kunst (periode 1960-2000) en nieuw werk van hedendaagse makers. Lena van Tijen schreef er een essay over dat inzoomt op de vraagstukken rondom het conserveren van digitale kunst zoals: Wat is een digitaal kunstwerk? En wat moeten we er eigenlijk van bewaren om haar essentie in stand te houden?