Merel Bem kijkt naar Franse haute couture uit de Tweede Wereldoorlog, de kleding van Zelensky en Kadyrov en het werk van de Oekraïense fotograaf Alexander Chekmenev en ontdekt hoe kleding kan spreken in tijden van oorlog.

De beelden die Florentijn Hofman in de publieke ruimte plaatst zijn van overdonderende schaal. Een luierend aardvarken van dertig meter lang, een reuzenpanda van 26,5 meter die een selfie neemt, of zijn meest bekende: de gele badeend die hij in verschillende variaties – tot wel dertig meter hoog – over de hele wereld voor kusten liet dobberen. Vaak zijn het dierenfiguren en zien ze er schattig uit, maar wie beter kijkt of voelt, merkt dat er meer aan de hand is.

Lieneke Hulshof bezocht de centrale overzichtstentoonstelling The Milk of Dreams op de 59e editie van de Biënnale van Venetië. Daar ziet ze hoe prachtige, solidaire en inclusieve kunst van nu extra hard botst met onderliggende structuren van macht en ongelijkheid.

Jam van der Aa bezocht de tentoonstelling ‘Someone Lives in This Body’ in P-OST en constateert dat er ruimte lijkt te komen voor kwetsbaarheid en diversiteit in de kunsten.

Yasser Ballemans is geïnteresseerd in de rol van kunst bij rituelen, zoals carnaval of het samenkomen bij een vuur. Hij probeert met de beeldtaal en elementen van bestaande rituelen, nieuwe te creëren, die passen bij deze tijd.

Er heerst een vervormd beeld van hoe een vulva eruit moet zien. Dat is ook niet gek als je kijkt naar de ‘strakke pornopoezen’ die vrijwel onze enige beeldreferentie zijn in de media. Het geslachtsdeel lijkt voor veel mensen een mysterie vanwege het gebrek aan kennis. Maar dat is aan het verschuiven, en steeds meer kunstenaars tonen de vulva in al haar glorie, dwars tegen de schaamte en seksualisering in.

Lydienne Albertoe doet onderzoek naar comics. In haar nieuwste installatie kijkt ze kritisch naar de stereotyperingen van Zwarte lichamen, zet ze naar haar hand en schotelt de toeschouwer een nieuw beeld voor.