De schilderijen van Dagmar Baumann ogen karig en krachtig. Ze zijn weloverwogen in een sterk gebaar gemaakt. ‘Als je nog minder wilt schilderen dan dit, moet je de kwast niet in de verf dopen,’ schrijft Alex de Vries. Hij bezocht het atelier van Dagmar en ging met haar in gesprek over haar schilderijen, en over de bewegingen die erachter schuilgaan.
In aflevering vijftien van Kan niet bestaat niet gaat Lieneke Hulshof in gesprek met Rinke Nijburg over ego, religie en de tegenstrijdigheden die in ieder mens verankerd zijn. Nijburgs niet-gemaakte werk zou een menselijk, eigentijds en universeel religieus moeten zijn: een voorstelling waarin Jezus Maria zou baren. Als Nijburg vervolgens stilstaat bij het idee dat religieus werk in de mode zou raken, schrikt hij en ervaart hij een innerlijk conflict: hij wil Jezus toch eigenlijk liever voor zichzelf houden. Terwijl hij ook voelt dat je hem juist aan iedereen zou moeten willen geven.
Met een bezoeker die toevallig op blote voeten door de tentoonstelling KRAAAN van Raphaela Vogel loopt, besluit Dagmar Bosma de omvangrijke selectie aan werken nader te onderzoeken. Aan de hand van spinnenwebben, verdorde bladeren, miniatuurversies van monumentale bouwwerken, giraffen, een Duitstalige cover van Ain’t got no life, een glijbaan en een anatomisch model van een penis ontdekken ze hoe het werk van Vogel bol staat van de feministische tendensen, post-humanistische fantasieën en kritiek op modernistische grootheidswaanzin.
‘Sleep, you […] sleep, you.’ Tijdens haar periode in Kunsthuis SYB onderzocht kunstenaar Sanne Kabalt met haar vijf maanden oude dochter de werking van slaapliedjes, die niet zelden een duistere of bezwerende ondertoon kennen. Ze schreef er een poëtisch essay over. ‘Wie moeder wordt kan nauwelijks om een zekere verwevenheid heen, tussen het dagelijkse, het zorgende, en het makerschap. In het onderzoek naar lullabies vervaagt de – toch al flinterdunne – grens tussen moeder en maker die ik in eerste instantie nog poogde te bewaken. Ik weet nu echt niet meer wanneer ik het één ben en wanneer het ander.’
Mister Motley publiceert scripties, onderzoeksartikelen en uitgaven om zo een eigen bibliotheek op te bouwen. De redactie van Motley vindt het zonde dat er jaarlijks zoveel scripties ongelezen blijven…
In aflevering veertien van Kan niet bestaat niet gaat Maurits de Bruijn in gesprek met Charl Landvreugd over het droomwerk dat hij tot op heden niet gerealiseerd heeft: een muziekstuk dat verschillende culturele achtergronden in een nieuwe vorm samenbrengt. Daarnaast vertelt Landvreugd over hoe hij als Hoofd Onderzoek en Curatorial Practice bij het Stedelijk Museum in Amsterdam ruimte creëert voor anderen, en hoe hij op een artistieke manier probeert wetenschap te bedrijven en met artistieke methodes kijkt naar hoe het museum aankoopt en beleid maakt.
Samen met kunstenaar Jasper Griepink bezoekt Dagmar Bosma Song Sing Soil in de Vleeshal. In de gotische ruimte raken ze aan de hand van de krioelende, over elkaar heen buitelende en samenkluitende lichamen in gesprek over hoe aarde niet één is, de relatie tussen lied en land, en ecocentrische verstrengeling.
Deze week is Loran van de Wier te gast bij Kunst is Lang. Loran is zowel kok als kunstenaar, en orkestreert performances waarin in kleine groepjes gegeten wordt. Hij kookt met lokale producten en geeft aandacht aan zaken waar we normaal gesproken overheen kijken: van de manier waarop eten verbouwd is, tot de microben die via de handen van de boer op een groente belanden, en via het lichaam van degene die de groente eet weer verder verspreid worden.
Silly Type Foundry (STF), een initiatief van grafisch ontwerper Tariq Heijboer, is een online archief vol ongebruikelijke en vreemde typografische experimenten. Deze lettertypes hebben een spontaan karakter met een knipoog en zijn vooral afkomstig van makers buiten de typografie, die op een meer visuele manier naar het alfabet en taal kijken.
Met Táctica Sintáctica laten kunstenaar Diego Bianchi en curator en dichter Mariano Mayer nieuwe perspectieven los op bestaande werken door deze op een geheel eigen, speelse, fysieke manier te verweven met de tentoonstellingsruimten in Marres, tegen de museum-routine in. Het doel was de tegenstellingen tussen object en bezoeker op te heffen en hun lichamen te bevrijden van de regels die voorschrijven hoe we ons in een museum horen te gedragen. In deze dialoog gaan Bianchi en Mayer het gesprek aan over hun bijzondere samenwerking en het proces dat eruit voortvloeide: ‘We probeerden ons van de inhoud te distantiëren en sloten een zacht pact met de kunstwerken. We wilden ze hetzelfde behandelen als elk ander object, als een materiële aanwezigheid die spreekt en ons leven verandert.’
In aflevering dertien van Kan niet bestaat niet gaat kunstenaarscollectief buren in gesprek met Lieneke Hulshof over hoe het is om als duo te werken en over de kunstpraktijk als het spelen van een spel. Ook vertellen ze over hun positie als vrouw in de kunstwereld.
Dagmar Bosma brengt met danskunstenaar Connor Schumacher een bezoek aan The Rhythm of the Night. De werken in de tentoonstelling zetten henzelf in beweging en leiden tot gesprekken over de gemeenschap van dansende lichamen, therapeutisch raven, de omlijning van je persoon los kunnen laten en het uitzweten van het kapitalisme.
Deze week is Daan Paans te gast bij Kunst is Lang. Daan maakt multimediale installaties, die bestaan uit video’s, sculpturen en foto’s. Veel van zijn projecten draaien om de vraag hoe iets is verbeeld, en wat dat zegt over de opvatting van de maker. Zo onderzocht Daan hoe de leeuwmens – half leeuw, half mens – al eeuwenlang verandert maar tóch herkenbaar blijft, hoe een beeldje van een vruchtbaarheidsgodin in diverse hoeken van de wereld anders wordt nagemaakt, en hoe de weergave van de natuur onze verhouding ermee verraadt – van bezield en verheven ten tijde van de romantiek, tot een voorspelde fluoriserende weergave in het jaar 2472.
Alex de Vries bezocht het atelier van David Maroto. Voor hem is schrijven een beeldend middel waarmee hij zich als kunstenaar uitdrukt. Zijn werk bestaat uit de verbeelding van daadwerkelijke handelingen die we uitvoeren om anderen te bereiken, om ze aan te raken en om door te geven wie we zijn om niet te worden vergeten. ‘Ik heb geen kinderen en dus geen genesis. Ik kom ergens uit voort dat verdwijnt als ik er niet over schrijf. Ik moet de herinnering levend houden.’
Een jaar geleden besloot Sytske van Koeveringe wekelijks met haar instagramvolgers een van de afwijzingen te delen die was binnengekomen als antwoord op haar inzendingen of aanvragen binnen haar beeldende en haar schrijvende werk. ‘Iedere maker kent het concept afwijzing. Bijna altijd eindigt zo’n gesprek met: ‘Het hoort erbij.’ Maar is het niet juist de bedoeling dat wanneer je beseft dat ‘dit erbij hoort’, je jezelf gaat afvragen of jij het er wel mee eens bent dat het zo gaat?’
Het is wellicht vanwege die herkenbaarheid dat haar project veel losmaakt: ‘Een gevestigde schrijver, van wie ik niet begrijp dat hij gevestigd is vraagt: ‘Wanneer plaats je eens iets wat wel lukt?’
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl