Deze week is Maarten Baas te gast bij Kunst is Lang. Ontwerper/kunstenaar Maarten Baas werd wereldberoemd met zijn zwart geblakerde meubelen, en later gingen ook zijn klokken waarin mensen de wijzers tekenen, of in de vorm van stof bij elkaar vegen, de hele wereld over. Baas’ werk is ogenschijnlijk eenvoudig, maar laat je zelden koud. Zo ook de bombastische neon-borden die Maarten ontwierp voor de gevel van de bibliotheek aan de Utrechtse Neude, die uitschreeuwen dat het in het gebouw draait om stilte, studie en filosofie.

In een reeks terreinverkenningen onderzoekt kunstenaar Richtje Reinsma hoe een geluidskunstwerk je een route kan laten afleggen door je lichaam. ‘Behalve opwinding over de bewegingsvrijheid die de geluidswandeling als medium biedt, is er ook een droefgeestiger drijfveer om het lichaam in te willen trekken. Zo lang ik me kan herinneren word ik zo nu en dan overvallen door het vervreemdende gevoel dat ik niet precies weet waar ik me nu precies bevind, in mijzelf.’

Hanne Hagenaars bezoekt in april dit jaar de tentoonstelling Ma Pensée Serielle van Miriam Cahn in Palais de Tokyo. Ze is geraakt door de zachte sferische kleuren van de werken die tegelijkertijd een niet mis te verstane klap weten uit te delen. ‘Doordat Cahn haar personages vaag houdt, het zijn geen portretten, en met een paar minimale verfstreken een intense uitdrukking weet te geven, besef je meteen: dit geweld is geen uitzondering, dit gaat niet over een bepaalde persoon, dit is de mensheid.’

Het cureren van de tentoonstelling Museum Spelen in het M HKA lag in handen van een schoolklas van 22 kinderen van 9 jaar. Natasja Wagendorp bezocht de tentoonstelling. ‘Door hen veel zeggenschap te geven, wordt afgerekend met het hardnekkige idee dat kinderen eerder een obstakel dan een verrijking zijn voor musea.’ Maar deze bijzondere, waardevolle ingreep roept ook vragen op.

Henry Moore (1898-1986) sleepte schelpen en drijfhout mee naar huis. Met de inspiratie die hij uit de natuur haalde, vormen zijn beelden een afdruk van het Engelse landschap. Maureen Ghazal bezocht een overzichtstentoonstelling van zijn werk in Museum Beelden aan Zee en raakte in gesprek met bezoeker Henk. ‘Twintig jaar geleden zou dit figuratieve werk mij hebben aangetrokken maar inmiddels heb ik een persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt’.