
Stenen sterven niet, over het Holocaust Namenmonument
Maurits de Bruijn over het onlangs onthulde Holocaust Namenmonument, waaraan de namen van zijn grootouders en hun twee dochters werden toegevoegd.
Maurits de Bruijn over het onlangs onthulde Holocaust Namenmonument, waaraan de namen van zijn grootouders en hun twee dochters werden toegevoegd.
Mister Motley-redacteur Maurits de Bruijn bezocht de tentoonstelling Slavernij in het Rijksmuseum in gezelschap van schrijver Raoul de Jong, die met Jaguarman een boek schreef over de levenskracht van zijn Surinaamse voorouders die zich tegen de slavernij verzetten.
In deze serie gaat Maurits de Bruijn op zoek naar kunst die de verhalen vertelt van op drift geraakte volken…
We hadden er recht op. Dat was de overtuiging die met onze huiden was verweven, ons ongemerkt was ingeprent: We hadden…
W139 vormt al meer dan veertig jaar dé plek voor experiment binnen de hoofdstedelijke kunstscene. Nu dreigt het doek te vallen…
Het was een jaar waarin kunst onder strenge maatregelen en in beperkte mate te zien was. Maar was het ook…
Alle gezichten van de figuren in de tentoonstelling The Whole World is Turning van Ada M. Patterson waren bedekt door…
Ik ben geboren in een dorp zonder stoplichten. Het telt twee cafés, twee kerken, één supermarkt, een museum, snackbar en…
De afgelopen weken publiceerden we vijf bijzondere briefwisselingen in de rubriek ‘Lieve vreemde’, die we in samenwerking met het Holland…
Hreinn Friðfinnsson werd in 1943 geboren op het IJslandse platteland. De boerderij waar hij opgroeide en het land dat het huis…
Maurits de Bruijn schreef een essay na aanleiding van Vrijplaats bij MIJ in Museum IJsselstein.
Stress verlagend, inzicht verlenend, ademhaling vertragend, angst remmend, intelligentie verhogend, pijn minderend; kunst moet van alles zijn. Ze wordt in cursussen, therapiesessies, anekdotes en tentoonstellingen ingezet als psychologisch wondermiddel, een pillendoos die op ieder lichamelijke en geestelijke kwaal een antwoord heeft.
‘Ik denk dat we in Nederland zijn afgeschermd van de werkelijkheid. Er bestaat veel kennis, er is goede wil, maar we worden niet geconfronteerd met oprechte existentiële vraagstukken.
Sluit je ogen.
Nouja, hou ze eigenlijk maar open.
Stel je de wereld voor als een nachtclub, compleet met bar, lounge, toiletten en natuurlijk: een dansvloer.
We don’t even know how to be offline anymore. Even at night, as we sleep, the gathering of emails buzzes…