In de interviewserie ‘Hoe hoog zijn de muren’ onderzoekt Rita Ouédraogo op intersectionele wijze hoe toegankelijk de Nederlandse kunst- en cultuurwereld is. Ernestine Comvalius heeft meer dan vierentwintig jaar in de kunstensector gewerkt. Ze is onder andere mede-initiatiefnemer en de eerste directeur van het Bijlmer Parktheater en was daarvoor directeur van Krater Theater. In een openhartig gesprek blikt Rita Ouédraogo samen met Comvalius terug op haar werkzaamheden, haar jeugd in Suriname, Nederland en de V.S. en wordt een rode draad zichtbaar die gekenmerkt wordt door een onuitputtelijke drijf voor rechtvaardigheid.

“Het is een wonder dat ik nog werk heb”, zegt Rob Sweere (1963) lachend aan het eind van ons gesprek. Hoewel Sweere al sinds de jaren tachtig werkzaam is als professioneel kunstenaar, heeft hij aardig wat aan te merken op de kunstwereld. Hij is zelfs gaan twijfelen of het tijdperk van de beeldende kunst zoals wij dat kennen in Nederland misschien wel voorbij is. Hij was bereid om een keer met Mister Motley in gesprek te gaan om zijn zorgen en ideeën te delen.

Lieneke Hulshof bezocht de centrale overzichtstentoonstelling The Milk of Dreams op de 59e editie van de Biënnale van Venetië. Daar ziet ze hoe prachtige, solidaire en inclusieve kunst van nu extra hard botst met onderliggende structuren van macht en ongelijkheid.

Maurits de Bruijn bezocht de tentoonstelling Kunst na Auschwitz in het Kunstmuseum Den Haag en trof het nog altijd shockerende werk aan van twee holocaustoverlevenden en kunstpioniers. 

Maurits de Bruijn bezocht I Will Survive van de hypergeëngageerde Hito Steyerl in het Stedelijk Museum te Amsterdam en zoomt in op het videowerk MISSION ACCOMPLISHED: BELANCIEGE.