Tijdens Laure’s bezoek aan Kassel voor documenta fifteen maakten twee presentaties grote indruk op haar. Niet geheel ontoevallig vonden die beide plaats in een kerk. Deze kunstervaringen zorgden ervoor dat ze zich onderdeel voelde van een gemeenschap. En daardoor was ze niet langer slechts bezoeker, maar werd ze deelnemer.

Rita Ouédraogo is curator bij Framer Framed en schreef een artikel naar aanleiding van de tentoonstelling KAZAL – Narrating Haitian Memories. Een Engelstalig essay over de camera als verteller en drager van herinneringen. 

Eugenie Boon (1995, Willemstad) volgt in 2022 een begeleidingstraject bij Nest in Den Haag. Een van de onderdelen is dat ze dit jaar exposeert op Art Rotterdam. Bij de entree van het Van Nelle fabriek terrein is haar nieuwe werk The Pawns that Wandered in Promised Land (2022) te zien. Een bordspel dat gaat over het beloofde land en hoe wij mensen daar naar zoeken terwijl we er volgens Boon vaak al in zijn beland.

Lieneke Hulshof bezocht de centrale overzichtstentoonstelling The Milk of Dreams op de 59e editie van de Biënnale van Venetië. Daar ziet ze hoe prachtige, solidaire en inclusieve kunst van nu extra hard botst met onderliggende structuren van macht en ongelijkheid.

Lydienne Albertoe doet onderzoek naar comics. In haar nieuwste installatie kijkt ze kritisch naar de stereotyperingen van Zwarte lichamen, zet ze naar haar hand en schotelt de toeschouwer een nieuw beeld voor.

In het programma Geestverwanten vraagt Mister Motley denkers en schrijvers koppelingen te maken tussen hedendaagse kunstenaars en kunstwerken uit het verleden. Laurie Cluitmans bezocht afgelopen maand de tentoonstelling Cascade van Filip Vervaet in de Brakke Grond.

Een interview met Raul Balai over de rol van kunstenaars in de Anti-Zwarte Piet beweging