Deze week is Heidi Linck te gast bij Kunst is Lang. Heidi vindt inspiratie in leegstaande gebouwen. Omdat hun oorspronkelijke functie wegvalt, ontstaat er ruimte voor nieuwe mogelijkheden. Ze maakt maquettes gebaseerd op die ruimtes en fotografeert ze, met als resultaat een afbeelding die het midden houdt tussen een echt bouwwerk, een theaterdecor, en een herinnering.
‘De tuin is een manier om voort te leven. Om uit te reiken naar de toekomst, want dat is tuinieren in de eerste plaats: het werk dat je vandaag doet, levert pas maanden later – als dat al gebeurt – iets op.’ Maurits de Bruijn las de rijke, fijnzinnige dagboeken van kunstenaar Derek Jarman, onlangs als Moderne natuur in vertaling uitgekomen bij Das Mag.
In Museum JAN is het werk van kunstenaar en modeontwerper Lisa Konno te zien. Konno’s draagbare stukken houden het midden tussen de traditioneel Japanse kimono en oud-Nederlandse klederdracht, en reflecteren op zowel Japanse als Nederlandse schoonheidsidealen. Sifra Coulet bezoekt de tentoonstelling met filosoof Carolien van Welij. ‘Hoe mooi het allemaal is, verzuchten we tegen elkaar.’
Deze week is Lucas Sloot te gast bij Kunst is Lang. Lucas werkt veel met hout, in allerlei gedaantes. Hij verft het, zodat de kenmerkende houtstructuur van een plank wordt benadrukt, vermomt het als ijzer in de vorm van een H-balk die in de bouw veel wordt toegepast, of maakt een prothese of houten ondersteuningsstructuur voor een eeuwenoude kastanjeboom.
Deze week zijn Hermen Lancel en Karen Maat te gast bij Kunst is Lang. Samen vormen ze het duo Lancel/Maat en onderzoeken ze wat de interactie tussen mens en technologie betekent voor waarden als intimiteit, empathie of privacy. Zo meten ze voor het project EEG KISS al zo’n tien jaar op verschillende plekken op de wereld de hersengolven van twee mensen die met elkaar zoenen.
Met theatermaakster Alexandra Broeder bezoekt Sifra Coulet de tentoonstelling D(R)AAD in het Haarlemse Verwey Museum. D(R)AAD richt zich op borduurkunst, in het bijzonder wanneer het een vorm van protest is en een middel in de genezing van trauma’s.
Een groot openluchtkunstmuseum in het district Moengo, in het oosten van de hoofdstad Paramaribo, waar structurele kunstactiviteiten plaatsvinden, met als hoogtepunt een groot festival. Deze droom van kunstenaar Marcel Pinas kreeg de afgelopen jaren steeds meer vorm, maar in 2019 werd deze abrupt tot een halt gebracht. “We maken een verschil in de wereld, zelfs als we niet altijd de ruimte krijgen om onze ideeën te visualiseren.”
Als toeschouwer van de avant-gardistische musical Ground Floor ben je vanaf de eerste paar minuten getuige van een absurde situatie: vijf voorbijgangers vluchten voor naderend onheil een onopvallend gebouw in waar ze worden binnengelaten door de nietsvermoedende conciërge. We zullen er nooit achter komen wat de catastrofale donderslagen veroorzaakt, maar in dit situationeel theater laten de personages horen hoe de westerse mens zich verhoudt tot pijn
In een droom komt een vrouw met lang bruin haar en een groen gewaad zwijgend bij Romy Day Winkel in de kamer op de grond zitten. Is het Leonora Carrington, de surrealistische schilder en schrijver, of is het haar onderbewuste dat de obsessie met Carrington weerspiegelt?
Marjoca de Greef schreef een kort Engelstalig essay in de vorm van een brief aan Viktorija Ilioska, Eléonore de Montesquiou, Anastasija Pandilovska en Elke Uitentuis. Deze door Suns and Stars uitgenodigde groep kunstenaars en curatoren gaat de komende tijd intensief samenwerken in het project We don’t want to be stars, but parts of constellations. Omdat ze elk een andere moedertaal hebben – Macedonisch, Ests, Frans en Nederlands – spreken ze Engels met elkaar. Dit heeft consequenties. Door Engels te gebruiken maken zij hun werk en onderzoek tegelijkertijd toegankelijk en ontoegankelijk. Het gebruik van de Engelse taal veroorzaakt en houdt ook uitsluiting in stand. Voor Mister Motley zette Marjoca haar Engelstalige brief over vertalen om naar het Nederlands.
Samen met dichter Moni Zwitserloot brengt Tom Jansen Klomp een bezoek aan Testing Patterns in Plaatsmaken. Daar combineert Werker Collective een archief aan verzetspublicaties met een groot hangend doek dat een verzameling gestempelde patronen bevat die hun oorsprong vinden in die verschillende verzetsgeschiedenissen. ‘Ik denk dat dat collectieve heel erg nodig is, activisme doe je met een groep’, zegt Moni. ‘Je wil er voor elkaar zijn, en je wil verhalen van heel veel verschillende mensen horen. Ik heb ook maar één perspectief.’
Op dit moment toont het Bonnefanten Shinkichi Tajiri: The Restless Wanderer, een tentoonstelling die het 100ste geboortejaar van de Japans-Amerikaanse kunstenaar Shinkichi Tajiri viert. Als eerbetoon aan hun grootvader en zijn oeuvre stelden kleinkinderen Tanéa en Shakuru Tajiri de tentoonstelling samen. Voor Mister Motley lichten Tanéa en Shakuru toe hoe The Restless Wanderer tot stand kwam, en laten ze de werken zien ‘die niet in de fysieke ruimte pasten, maar die een cruciale rol speelden in het vormen van het verhaal en onze tentoonstelling.’
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl