Verwoest Huis 11 is een semi-permanente installatie van Marjan Teeuwen bij BRUTUS in Rotterdam. Volgens het door haar beproefde recept van slopen en bouwen, bouwen en slopen is Teeuwen met een aannemer en vijf teamleden de muren, vloeren en plafonds te lijf gegaan en heeft zij het gebouw van binnen versplinterd tot een veredelde ruïne, een georganiseerde chaos van beton, baksteen, planken, gekapseisde stalen balken vol roest en vocht, kortom: een orgie van puin. Wilma Sütö daalde af in de schemering van dit pand, ‘dat onvermijdelijk doet denken aan oorlog en verderf.’

Deze week zijn Hermen Lancel en Karen Maat te gast bij Kunst is Lang. Samen vormen ze het duo Lancel/Maat en onderzoeken ze wat de interactie tussen mens en technologie betekent voor waarden als intimiteit, empathie of privacy. Zo meten ze voor het project EEG KISS al zo’n tien jaar op verschillende plekken op de wereld de hersengolven van twee mensen die met elkaar zoenen.

Ook veel vrouwen kochten kunst in de zeventiende eeuw, blijkt uit recent onderzoek. Dit weerspreekt de algemene aanname dat kunst in die tijd alleen dóór en vóór mannen werd gemaakt. En suggereert indirect dat sommige kunstwerken achteraf te makkelijk zijn geseksualiseerd. Is dat een bevrijding voor ons nu, vraagt Daan Borrel zich af. ‘Er ontstaat veel ruimte als je de male gaze niet meer zo serieus neemt.’

Wat als vliegen zouden fantaseren over onze uitroeiing? Die omkering is het uitgangspunt van Plague, het videowerk van Puck Verkade dat nu te zien is bij POST. Tom Jansen Klomp bezocht de tentoonstelling met Es Venema en Derk Thijs van kunstcollectief Sunflower Soup. Net als Verkade bedienen zij zich van humor en lichtvoetigheid om het dreigende onheil van klimaatverandering aan te kaarten. 

Als toeschouwer van de avant-gardistische musical Ground Floor ben je vanaf de eerste paar minuten getuige van een absurde situatie: vijf voorbijgangers vluchten voor naderend onheil een onopvallend gebouw in waar ze worden binnengelaten door de nietsvermoedende conciërge. We zullen er nooit achter komen wat de catastrofale donderslagen veroorzaakt, maar in dit situationeel theater laten de personages horen hoe de westerse mens zich verhoudt tot pijn

In een droom komt een vrouw met lang bruin haar en een groen gewaad zwijgend bij Romy Day Winkel in de kamer op de grond zitten. Is het Leonora Carrington, de surrealistische schilder en schrijver, of is het haar onderbewuste dat de obsessie met Carrington weerspiegelt?